رویای من

سلام 

مدتی هست با خودم خیالپردازی می کنم و از این قوه ی تخیل خودم تعجب می کنم امروز داشتم به همه ی اتفاقات گذشته ام فکر می کردم و دهانم از تعجب بازماند اما هنوز امیدوارم راستش موضوع این هست که: 

فصل اول 

وقتی رتبه ی کنکورم (86)اومد فکر کردم اگر شهر خودم قبول بشم چقدر خوب میشه من باید ادامه تحصیل بدم و یه دانشگاه خوبتر برای دوره ی بعدی قبول بشم این شد که دانشگاه تربیت معلم را از انتخابهایم حذف کردم و راه را برای دوستان دیگرم برای ورود به این دانشگاه باز گذاشتم! 

فصل دوم 

در دانشگاه (86-90)هرچه درس میخوندم کمتر نتیجه میگرفتم هرچه دویدم کمتر به نتیجه رسیدم نمیدونم چرا غول امتحان استرس و در پشت سرش نمره های افتضاح باعث شدن معدل پایینی داشته باشم اما در سال آخر اتفاقهای عجیبی برایم افتاد یکی از آن اتفاق ها پذیرش مقالات پشت سر هم بود دو تا ژورنال 2نه3تا کنفرانس و پوستر وای چه اتفاقهایی حتی حالا هم از فکر کردن بهشون لذت میبرم 

فصل سوم  

بعد از دیدن مقالات تعداد آنها رفتم سراغ آئین نامه های پذیرش بدون کنکور تقریبا 6یا7ماه از عمرم رو تو خیال پذیرش بدون کنکور بودم که پس از دوندگی های فراوان فهمیدم نه خود غلط بود آنچه میپنداشیم    بالاخره گفتند معدلتان پایین است و  .. . 

گفتم اشکالی ندارد درس میخوانم سال بعد 

فصل چهارم 

دوباره روزها و شبها(90-92) درس می خواندیم و با رویای دانشگاه تهران و عکس روی 50تومنی تمام یکسال زندگی کردم و چه شیرین بود تمام روزها و شبهایش متاسفانه بازهم نتیجه نگرفتم و باز رتبه ی سه رقمی ناپلئونی(منظور لب مرزی است) یقه ام را گرفت اما اینبار یکی از فرم های استخدامی دستم را گرفت رفتم سر کار و پذیرش در دانشگاه مجازی را به فال نیک گرفتم!!!!!!!!!!!!! 

بعد از حدود یکماه کار سیاستهایشان عوض شد دوباره بیکاری و ..... 

فصل پنجم 

خانواده ی عزیزم حامیم هستند (92)به ایشان دلخوشم می دارد و حالا ارشد می خوانم دانشگاه مجازی و روزها و شبها به فکر ادامه تحصیل در یکی از دانشگاه های خوب هستم یکی از استادهای خوب دانشگاه وعده ی بورس دکتری می دهد اما خدایا آیا می شود من یکی از آنها باشم ................. 

خدایا می شود.................. 

دو سال دیگر اینها مشخص می شوند تا فصل دیگر زندگی و داستانی دیگر فقط دو سال فاصله است دعا کنید برایم دعا.........